سیه چشمی به کار عشق استاد،

به من درس محبت یاد می داد…

مرا از یاد برد آخر ولی من٬

به جز او عالمی را بردم از یاد…

.

.

من تب کرده ام
دست بگذار بر چشم هایم
و تجربه کن آتش ِ جهنم را
قیامت گذشت رفیق
و راست می گفتی که تا قیامت دوستم داری
قیامت گذشت رفیق
من به جهنم رسیده ام 

چه خوش خیال است!
فاصله را می گویم!!
به خیالش تو را از من دور کرده….
نمی داند تو جایت امن است؛
اینجا..
میان دلم.

.

.

نم نم عشقت را با دریای محبت دیگران عوض نمیکنم ، حتی اگر در طوفان غمت بمیرم . 

یک گوشه نشسته ام پر از تشویشم / نقاشی چشمان تو هم در پیشم
زیباتر از آنی که تصور بکنم / من جز تو به هیچکس نمی اندیشم . . .
.
.

نگاهت کافیست تا دوباره در هوای آمدنت بمیرم
تو همیشه دعوتی ، راس ساعت دلتنگی !

به تو سوگند ، به راز گل سرخ و به پروانه که در عشق فنا می گردد
زندگی زیبا نیست ، آنچه زیباست تویی تو که آغاز منو لحظه ی پایان منی .
.
.
.
من از شوق تو لبریزم گل من / کجایی بی تو پاییزم گل من
ز پا افتاده ام بازآ که شاید / به دیدار تو برخیزم گل من . . . 

روی آن شیشه تبدار تورا “ها” کردم،
اسم زیبای تورابانفسم جاکردم،
شیشه بدجوردلش ابری وبارانی شد،
 شیشه رایک شبه تبدیل به دریاکردم،
 باسرانگشت کشیدم به دلش عکس تورا،
عکس زیبای تورا سیرتماشا کردم

.

.

وقتی گرمای نگاهت نیست این میشود حال و روز من
سرماخوردگی پی در پی، تب و لرز 

دلبری٬ با دلبری دل از کفم دزدید و رفت
هرچه کردم ناله از دل٬ سنگدل نشنید و رفت
گفتمش: ای دلربا دلبر٬ ز دل بردن چه سود؟
از ته دل٬ بر من دیوانه دل خندید و رفت
.
.

در زندگی ات سه چیز را تجربه کن
دوست داشتن را برای تجربه
عاشق شدن را برای هدف
فراموش کردن را برای قبول واقعیت . . . 

عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ / که به عمری نتوان دست در آثارش برد . . .

عشق یعنی آن نخستین حرفها

عشق یعنی در میان برفها

عشق یعنی یاد آن روز نخست

عشق یعنی هر چه در آن یاد توست

.

.

مهربانم ای خوب یاد قلبت باشد یک نفر هست

که اینجا بین آدمهایی که سرد و غریبند ،

تک و تنها به تو می اندیشد و کمی دلش از دوری تو دلگیر است . 

 هر از گاهی توقف در ایستگاه بین راه ، فرصت خوبیست برای دیدن مسیر طی شده و نگریستن به راهی که پیش روست . گاهی برای رسیدن باید نرفت

مثل باران چشمهایت دیدنی ست / شهر خاموش نگاهت دیدنیست / زندگانی معنی لبخند توست / خنده هایت بی نهایت دیدنیست

.

.

میدونی چرا بارون از پشت شیشه قشنگتره؟ چون بدون اینکه خیس بشی احساسش میکنی، مثل دیدن گریه ی کسی که خیلی دوستش داری، همینطوره مگه نه؟ 

سلام خسته نباشید !

میخواستم صحنه یه تصادف رو گزارش کنم

برخورد دوتا برق نگاه با سرعت خیلی زیاد ، مقصر ۱۰۰% عاشق شده !

و تا ابد به سکوت محکوم شد !

.

.

باید از آرامش گل ها گذشت ، شادمان چون لحظه دیدار شد

بهترین تسکین دل این جمله است ، باید از پیوند تو سرشار شد . . .

.

.

تا تویی در خاطرم ، با دیگران بیگانه ام / با خیالت همنشینم ، گوشه ای زندانی ام . . 

ما را همه ره ز کوی بد نامی باد وز سوختگان بهره ی ما خامی باد
نا کامی ما چو هست کام دل دوست کام دل ما همیشه ناکامی باد

.ش

.

امروز برای من شرابی ای عشق هرچند که از پایه خرابی ای عشق
یک لحظه اگر حال خوشی می بخشی یک عمر برای دل عذابی ای عشق 

نمی دانست معنای خطر را / به باد آشنایی ، داد سر را
ندیدی بوسه باران کرد با شوق / درخت عشق ، لب های تبر را ؟
.

.

ای که هوای من شده ای ! دم زدن در تو ، حیات من است ! 

خودت را از خانه تفریق کن

و با چمدانت جمع ببند

همین خیابان تو را تا آخر عمر سواری خواهد داد

.

.

نگاه می کنی و من ز شوق می میرم

همیشه بهر من ای چشم خوش خبر باشی 

سوختن قصه ی شمع است ولی قسمت ماست / شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست

آنقدر سوخته ام با همه بی تقصیری / که جهنم نگزارد به تنم تاثیری

.

.

باران حضورت که ببارد
تنهایی ام خشکسالی اش را تعطیل می کند به حرمت قطراتی از جنس تو 

غریبه در حال عبور از جاده ای بی انتها بود و زیر لب با خود می گفت: جاده ی بیچاره تو هیچ وقت معنای عشق را نخواهی فهمید و جاده در دل خود گفت: لعنت به این عشق. سالهاست که با التماس زیر پای تو افتاده ام و برای برگشتنت جاده شدم ولی تو هرگز نفهمیدی

.

.

بوي يوسف ميدهد پيراهنت _ پير کنعانم براى ديدنت 

شب از ستاره پر شد من از هوای عاشقی نشد که از یادم بری حتی برا دقایقی

***********

توصميمي تر از آني كه دلم مي پنداشت ، دل تو با همه آينه ها نسبت داشت ، تو همان ساده دل سبز نجيبي كه خدا ، درميان دل پاكت صدف آينه كاشت. 

ما کار و دکان و پیشه را سوخته ایم

شعر و غزل و دوبیتی آموخته ایم

در عشق که او جان و دل و دیدۀ ماست

جان و دل و دیده هر سه را سوخته ایم . . .

.

.

اگر امشب هم از حوالی دلم گذشتی

آهسته رد شو

غم را با هزار بدبختی خوابانده ام . . . 

من می بافم و تو می بافی ، من برای تو کلاه تا سرت را گرم کند ، تو برای من دروغ تا دلم را گرم کنی .

.

دیدگانت از همیشه شادتر / شهر قلبت زنده و آبادتر / غصه هایت دم دم ای مهربان / بر گذرگاه زمان بر بادتر

هان ای عقاب عشق از اوج قله های مه آلود دور دست پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد .

.

.

تنها يک سقوط است که جاذبه زمين مسئول آن نيست: فرو افتادن در عشق .