جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد
بی تو چندیست که در کار زمین حیرانم
مانده ام بی تو چرا باغچه ام گل دارد
شاید این باغچه ده قرن به استقبالت
فرش گسترده و در دست گلایل دارد
تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز
ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد
کودکی فال فروش است و به عشقت هر روز
می خرم از پسرک هر چه تفال دارد
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد
هیچ سنگی نشود سنگ صبورت ، تنها
تکیه بر کعبه بزن ، کعبه تحمل دارد... 

تا کی در انتظار گذاری به زاریم
باز آی بعد از این همه چشم انتظاریم
دیشب به یاد زلف تو در پرده های ساز
جانسوز بود شرح سیه روزگاریم
از شکوه کردن از دل ناسازگار خود
دیشب که ساز داشت سر سازگاریم
شمعت تمام گشت و چراغ ستاره مرد
چشمی نماند شاهد شب زنده داریم   

مـــــه مـــن نقاب بگشا ز جمال کبریایی ... که بتــــان فرو گذارند اســـاس خــودنمایی
شده انتظارم از حد چه شود زدر درآیـی ... زدو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی 

دیر زمانیست كه درجستجویت پروانه وار می سوزم
اما هرگز نشانی ،عطری،شمیمی از وجود نازنیت نیافتم
من به وسعت حضورت می اندیشم، نه به كوتاهی غیبت
در این شهر پر ازنیرنگ و شاخه گل صداقت را به دل خسته او هدیه كنی
خیلی وقت است كه درباغ دلم گلی ندیده و آواز چكاوكی نشیده ام
من در اندیشه گام هایت هم چنان پروانه وار می سوزم
در انتظارت آمدنت می بارم
 وزیر لب میخوانم ،گر تو باشی غم عالم هیچ است  

رهای نای نیستان خدا کند که بیایی
ضمیر روشن باران خدا کند که بیایی
بلوغ قدر سپیدی بلوغ سبز رهایی
معاد درویش انسان خدا کند که بیایی
به انهدام سیاهی به انهدام جهالت
سفیر ناشر قرآن خدا کند که بیایی
نماز خالص عشقی، رجاء منتظرانی
زلال چشمه ایمان خدا کند که بیایی
تو شهر سبز صیامی طلوع نظم سلامی
هلا تو رمز بهاران خدا کند که بیایی
غبار رنج زمین را، فضای تلخ زمان را
بهار صبح تو درمان خدا کند که بیایی 

یا مقلب القلوب و الابصار
سال نو آمد و نیامد یار

یا مدبر اللیل و النهار
بی حضورش چه اشتیاق بهار

یا محول الحول و الاحوال 
منتهی کن فراق را به وصال

حول حالنا الی احسن الحال
به امید فرج همین امسال

اللهم عجل الولیک الفرج

سال نو مبارک

امشب ز بام آسمان روشنگری کن
از گوشه ای بیرون بیا و دلبری کن

اهل زمانه طعنه باران می کنندم
دیگر بس است دوری بیا احیاگری کن

می دانم آقا یار دلخواهی نداری
اما به جان مادرت، در هم خری کن

مُردم من از حسرت که کی آیی از این در
رحمی به حال این گدای هر شبی کن

جز نام زیبایت پناهی من ندارم
فکری برای این دل خاکستری کن

«ظلمت» برای دیدن نورت دهد جان
امشب ز بام آسمان روشنگری کن 

مولاجان:
هر چندآمدنت حتمی است،
من اما در هراس نبودن خویشم ...
کاش نسیم،عطر نفسهایت را به غربتم برساند.
تو را ای گل همیشه بهار سلام میگویم
و باز چشم میدوزم به راه آمدنت ...
ولی شرمساریم از انتظار ...
برای آمدنت انتظار کافی نیست؟
دعا و اشک و دل بیقرار کافی نیست؟
خودت دعابکن ای نازنین که برگردی
دعای این همه چشم انتظار کافی نیست ؟ 

جمعه یعنی یک غروب وعده دار / وعده ترمیم قلب یاس زار

 جمعه یعنی مادری چشم انتظار / درهوای دیدن روی نگار

جمعه یعنی یه سماء دلواپسی / می شود مولا به داد ما رسی . . . ؟ 

ای تیر نگاهت به دل زار کجایی
ای روی گلت شمع شب تار کجایی 
آرام و قرار دل بی تاب و شکیبم
آرام وقرار دل بیمار کجایی
گویم به که مانی که خلایق بشناسند
در مشکل من فاطمه رخسار کجایی
هر جا که تو هستی دل حسرت زده آنجاست
خود گو به من خسته گو ای یار کجایی 

شيعيان خواب بس است
برخيزيد
هجر ارباب بس است
برخيزيد
يادمان رفته كه عهدي هم است
يادمان رفته كه مهدي(ع) هم هست
 هيچكسي طالب ديدارش نيست

در عمل هيچكسي يارش نيست 

بیا آقا
بیا آقا، دلم تنگ است.
بدون تو هر آوایی که می آید بد آهنگ است.
بیا آقا که در چشمم، بدون پرتو رویت، زمین بی روح و طرح آسمان خاکستری رنگ است.
بدون تو زمین ، آقا پر از تزویر و نیرنگ است. پر از ظلم و پر از جور و سراسر تخت و اورنگ است.
اگر چه این جهان حق است و دل بستن به او باطل، همه دلدادگان مست دنیایند و دل کندن ز او ننگ است.
نمی بینی کسی را کز برای دوست دلتنگ است، همه نامهربان و قلبهاشان پاره ی سنگ است.
نباشد وحدتی تا از برای عدل برخیزند. فواصل در میان قلبهای سنگی ایشان به فرسنگ است.
نبین این سرخوشیها را نمودار اندر این عالم. که این مستی و شیدایی، اثر از باده و چنگ است.
دل افگاریم و افسرده از این نامهربانیها. چه سازیم اندر این غوغا که پای عقلمان لنگ است...

هيچ داري از دل مهدي خبر!!
گريه هاي هر شبش را تا سحر!!
گرچه از يمن وجودش زنده ايم
قلب او را بارها سوزانده ايم
دست مهدي بسته از رفتار ماست
قفل زندانش همين كردار ماست!! 

اذان جمکران شوری به پا کرد دلم را از غم عالم جدا کرد
صبا را گشته بودم محرم راز مرا با رمز غیبت اشنا کرد
بخوان در دل تمنای فرج را بگو شاید نگاهی هم به ما کرد
چو یعقوب از غم یوسف بنالید به بوی جامه اش او را شفا کرد
نباشد گل به بستان در زمستان گل نرگس به هر باغی وفا کرد
ببینیم در جهان عدل علی را اگر امد حکومت را به پا کرد
اگر ابری بییاید روی خورشید مشو نومید وباید بس دعا کرد
خدا یا عمر من را طاقتی بخش که بینم غیبت کبری رها کرد 

غروب جمعه رسیده است وبازتنهایی
غروب ِ این همه غربت ، چرانمی آیی؟

زمین به دورسرم چرخ می زندپس کی
تمام می شوداین روزهای یلدایی؟

کجاست جاذبه ات آفتاب من؟خسته است
شهاب کوچکت ازاین مدار پیمایی

کبوترانه دلم راکجا روانه کنم؟
کجاست گنبدآن چشمهای مینایی؟

تمام هفته دلم رابه جمعه خوش کردم
 غروب جمعه رسیده است و باز.... تنهایی   

لعنت به عدو که روح تقوا را کشت
ایمان و کمال و عشق و معنا را کشت

باز آ و بگیر انتقامی سنگین
از آنکه ز راه ظلم ، زهرا(س) را کشت 

نایب خود را به مدد می رسد
جمله نود بوده و صد میرسد

ماه ترین ماه نمایان شود
كل جهان باز چراغان شود

كرب و بلایی تر از این مرد نیست
چون برسد هیچ دلی زرد نیست

منتقم سیلی زهراست او
كرب و بلا را به تماشاست او

آینه در آینه حیدر بود
نور حسین«ع» شبه پیمبر«ص» بود 

تمام گشته قرارم خدا کند که بیایی
کسی به جز تو ندارم خدا کند که بیایی
خزان عمر من آمد بسر نیامده هجرت
گل همیشه بهارم خدا کند که بیایی
چه میشود گل زهرا به صبح آدینه
ببینمت به کنارم خدا کند که بیایی
اگر چه غرق گناهم تو مهربانی کن
گلی، به پای تو خارم خدا کند که بیایی
ز بس که جمعه شمردم به انتظار تو ای ماه
برون شده ز شمارم خدا کند که بیایی
فدای مقدم تو ای مسافر زهرا
تمام ایل و تبارم خدا کند که بیایی 

گیرم که رد کنی دل ما را خدا که هست

باشد محل نده قسم مرتضی که هست

وقتی قسم به معجر زینب قبول نیست

چادر نماز حضرت خیر النسا که هست

یک گوشه می نشینم و حرفی نمی زنم

بیرون مکن مرا تو از این خانه جا که هست
 .
یا صاحب الزمان 

روزي هزاربار دلت را شکسته ام
بي خود به انتظار وصالت نشسته ام
هر بار اين تويي كه رسيدي و در زدي
هربار اين منم كه در خانه بسته ام
هر جمعه قول ميدهم آدم شوم ولي
هم عهد خويش و هم دلتان را شكسته ام ....

یا صاحب الزمان ادرکنی 

عمری در آرزوی وصال تو سوختیم
با یاد آفتاب جمال تو سوختیم
ما را اگر چه چشم تماشا نداده اند
ای غایب از نظر به خیال تو سوختیم
ای شام هجر کی سپری میشوی که ما
در آرزوی صبح زوال تو سوختیم
چندی به گفتگوی فراق تو ساختیم
عمری در آرزوی وصال تو سوختیم

از هجر تو طبیعت ما گریه می کند
چشم تمام آینه ها گریه می کند
چشم انتظار آمدنت شیر خواره‌ای است
گهواره‌ای به کرب و بلا گریه می کند
پای سه ساله‌ای که پر تاول آمده است
دارد به اشک و دعا گریه می کند
در علقمه به خاطر تو مشک پاره ای 
دارد کنار دست جدا گریه می کند
گودال سرخ روز عطش نعره می کشد
از روضه های خون خدا گریه می کند

میلاد با سعادت امام حسن عسگری (ع) بر عموم شیعیان مبارک

آه مي کشم تو را , با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا , اي کرامت بهار

در رهت به انتظار , صف به صف نشسته اند
کارواني از شهيد , کارواني از بهار

اي بهار مهربان , در مسير کاروان
گل بپاش و گل بپاش , گل بکار و گل بکار

بر سرم نمي کشي , دست مهر اگر , مکش
تشنه محبتند , لاله هاي داغ دار

دسته دسته گم شدند , مهره هاي بي نشان
تشنه تشنه سوختند , نخل هاي روزه دار

مي رسد بهار و من , بي شکوفه ام هنوز
آفتاب من , بتاب ! مهربان من , ببار ! 

از نو شکفت نرگس چشم انتظاري ام
گل کرد خار خار شب بي قراري ام
تا شد هزار پاره دل از يک نگاه تو 
ديدم هزار چشم در آيينه کاري ام
گر من به شوق ديدنت از خويش مي روم 
از خويش مي روم که تو با خود بياري ام
بود و نبود من همه از دست رفته است 
باري مگر تو دست بر آري به ياري ام
کاري به کار غير ندارم که عاقبت 
مرهم نهاد نام تو بر زخم کاري ام
تا ساحل نگاه تو چون موج بي قرار 
با رود رو به سوي تو دارم که جاري ام
با ناخنم به سنگ نوشتم : بيا , بيا 
زان پيشتر که پاک شود يادگاري ام

قیصر امین پور
 

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري
کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟ 

در تمنای نگاهت بی قرارم تا بیایی
من ظهور لحظه ها را می شمارم تا بیایی 
خاک لایق نیست تا به رویش پا گذاری 
در مسیرت جان فشانم گل بکارم تا بیایی

اللهم عجل لولیک الفرج 

عصر یک جمعه ی دلگیر
دلم گفت بگویم ، بنویسم
که چرا عشق به انسان نرسیده است
چرا آب به گلدان نرسیده است و هنوزم که هنوز است .....
غم عشق به پایان نرسیده است
بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید .. . بنویسد که هنوزم که هنوز است
چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است؟
چرا کلبه ی احزان به گلستان نرسیده است ؟
عصر این جمعه ی دلگیر ....
وجود تو کناردل هر بی دل آشفته شود حس
تو کجایی گل نرگس .........

باز امشب با همان شور عجیب
مستم از خمخانه امن یجیب
تا سحرگه آه و زاری می کنم
تا بیایی بی قراری می کنم
دستهایم شاخه هایی تا خدا
قلب محنت دیده محراب دعا
بی بهانه گریه را سر می دهم
مرغ دل را سوی تو پر می دهم
می نشینم رو به روی آسمان
می زنم فریاد سوی آسمان
ای امام عاشقان مهدی بیا
حضرت صاحب زمان مهدی بیا

ای یوسـف زهرا در دل های ما نه هفت سال ، که عمـری است خشک سالی می راند.
در این دل های خشکیده، نه گل محبتی می روید، نه شکوفه حضوری به بار می نشیند 
و نه شقایق وصالی می شکفد.
آن چه این دل قحطی زده را از نعمـت و خـرمی، سرشار میـکند، سرانگشت تدبیر شماست. 
بـیا و بر دل های مـا حکومت کن، که این دیار جز به تـدبیر شما به سـامان نمیرسد. 
خوشا حال آنان که چشم به راه خوبی ها نشسته اند! 
چه بزرگ است پاداش آنان که به انتظار موعود جهانی روزگار می گذرانند 
و چه شکوهمند است رتبه و مقام آنان که منتظر حقیقی قائم آل محمد (ص ) هستند.
پروردگارا ! مهر یوسف را در دل عزیز مصر و همسرش نشاندی، 
مهر یوسف زهرا را نیز تو در دل ما بنشان.
عشقی ده جانسوز که از سوز آن، جهانی بسوزد و از آن سوزش،
شعله ای فراهم آید تا چراغ راه مشتاقان گردد...!

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري
کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟