انقدر از تنهایی نترس ، تو تنهایی وارد این دنیا شدی . . .

.

.

.

دنیا ! نخواستیم یار بی وفا ، تنهایی بهتر

درد تنهایی نخواستیم شفا ، تنهایی بهتر

یک عمر در پی یار باوفا ، با وفا بودیم

اما ندیدیم به غیر از جفا ، تنهایی بهتر . . .

 غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد / غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد
گریه کردم ز فراغت گل من باور کن / که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد
.
.
.
نقش چشمان خمارت ، چه کشیدن دارد / سایه ساران دو زلفت ، چه لمیدن دارد
آن قدر خوب و ملیحی که به یک جرعه نگاه / حس مستی لبت طعم چشیدن دارد

نیستی همنفسم سهم دلم بی کسیه
تنهایی پر از غم و حسرت و دلواپسیه
بی تو این زنده بودن زندگی محسوب نمیشه
زخم رو قلب شکسته ام تا ابد خوب نمیشه

.

.

.
اینجا زمین است، زمین گرد است
تویی که مرا دور زدی!
فردا به خودم خواهی رسید
حال و روزت دیدنیست 

  نمی خواهد مرا «عاق» کنی؛
همین که نگاهت رنجیده باشد؛
دنیای من، جهنم است …!
.
.
.
من مانده ام
و انبوهی از اندوه
و تو بهانه ی چشمانم کمی آرام تر از دیدگانم جدا شو . . .

مثل یک درنای زیبا تا افق پرواز کن ، نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن

زندگی تکرار زخم کهنه دیروز نیست ، بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن.

.

.

.

زین شاخه به آن شاخه پریدن ممنوع ، در ذهن بجز تو آفریدن ممنوع

غیر از تو ورود دیگران در قلبم ، عمرا ، ابدا ، هیچ ، اکیدا ، ممنوع!

 

دلتنگ تو امروز شدم تا فردا
فردا شد و باز هم تو گفتی فردا
امروز دلم مانده و یک دنیا حرف
یک ، هیچ به نفع دل تو تا فردا ...

.

.

.

مشکل از تو نبود از من بود
با کسی حرف میزدم
که سمعک هایش را
پیش دیگری جا گذاشته بود 

بیزارم از آن عشق که عادت شده باشد
یا آن که گدایی محبت شده باشد

خودبینی و خودخواهی اگر معنی عشق است،
بگذار که آیینه نفرت شده باشد!

.

.

.

روزهاست از سقف لحظه هایم یاد تو می چکد ، اگر باران بند بیاید از این خانه می روم 

نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند
می گویند حساسیت فصلی است
آری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم . . .

.

.

.

خاک پایت بوسه گاهم بود و بس / بر سر راهت نگاهم بود و بس
ای نگاهت تکیه گاه خستگی / عشق تو تنها گناهم بود و بس . . . 

اسیر فصل خزان گردد عمر آنکس که / دمی اسیر اشک کند چشم مهربان تو را .

.

.

.

تقویم روزهایم شکسته و گم است ، بی تو چه فرقی میکند امروز چندم است ! 

عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ / که به عمری نتوان دست در آثارش برد . . .

.

.

.

عشق چون ایده برد هوش دل فرزانه را ، دزد عاقل می کشد اول چراغ خانه را

آنچه ما کردیم با خود هیچ نابینا نکرد ، در میان خانه گم کردیم صاحبخانه را . . . 

نه گل خواهد ز بوستان ها جدائی ، نه دل دارد خیال بی وفائی

ولیکن چرخش چرخ ستمگر زند بر هم رسوم آشنائی . . .
.
.
.
غم زمانه خورم یا فراغ یار کشم ؟ به طاقتی که ندارم کدام بار کشم . . . ؟ 

چــه زیبــاست وقتـی میفهمـی
کسـی زیــر ایـن گنــبد کبــود
انتظــارت را میـکشـــــد
چــه شیــــــرین اســـــت
طعــم پیامکی کــه میگـــوید :
 " کجایـی" .....؟

.

.

.

من را از هر طرف نگاه کنی ، عاشق تو از آب در می آیم ! 

فرشته مهربون از آسمون اومد پایین و گفت:

ازین دنیا چی می خوای تا برات برآورده کنم !

گفتم: اونی که داره این اس ام اس رو می خونه

گفت: نگفتم که تمومه دنیا رو !

.

.

.

با نگاهی هرس کن علف های هرز دلتنگی ام را . . . 

این دیگه بار آخره دارم باهات حرف میزنم / خداحافظ نا مهربون میخوام ازت دل بکنم

سخته ولی من میتونم سخته ولی من میتونم / این جمله رو اینقد میگم تا که فراموشت کنم

.

.

.

همیشه از همان ابتدای آشناییمان در هراس چنین روزی بودم و کابوس خداحافظی

را میدیدم اکنون شد آنچه نباید میشد

خداحافظ دلیل بودنم خداحافظ . . . 

همیشه در ریاضیات ضعیف بودم

سالهاست دارم حساب میکنم چگونه من بعلاوه ی تو ، شد فقط من . . .

.

.

.

با اینکه ازم دوری اما هر وقت دستمو میزارم رو قلبم ، میبینم سر جاتی ! 

20 نفر واست سالاد فصل سلطنتی درست میکنند…

لب نمیزنی…

ولی دوست داری تره ای رو بخوری که “اون” هیچوقت واست خرد نمیکنه!!

.

.

.

من را از هر طرف نگاه کنی ، عاشق تو از آب در می آیم ! 

هیچ دانی نازنینم می توانی / راحت اسرار سعادت را بدانی

رمز خوشبختی انسان نسیت جز این / مهربانی ، مهربانی ، مهربانی . . .

.

.

.

هیچ ثروتی بالاتر از مهربانی نیست ، یادت باشه تو خیلی ثروتمندی

یه خورده از ثروتت رو هم به ما بدی چی میشه آخه !؟ 

بی ” تــو “ کنار این خاطره ها نشستن دل می خواهد…
که من ندارم….باور کن !

.

.

.

تکرار شو شاید ما سهم هم باشیم
شاید به جرم عشق ما متهم باشیم
باز در حضور تو آشفته خویشم
در سفره عشقت درویش درویشم. . .

آهنگ ها تنهایی را تسکین می دهند اما تسکین تنهایی تسکین درد نیست

.

.

.

برهنه می آئیم ، برهنه می بوسیم ، برهنه می میریم
با این همه عریانی ، هنوز قلب هیچکس پیدا نیست 

با من که شکسته ام کمی راه بیا
بالی بگشا و گاه و بی گاه بیا
آزرده مشو بیا گناه از من بود
گفتم که مقصرم تو کوتاه بیا

.

.

.

با نگاهی سرد و خسته چگونه توانیم به مرگ این قصه رسیم
بگذار به انتها برسیم بعد بشکنیم
سکوت را بهانه نکن
خستگی دلیل از پا ماندن نیست
به جای من قفل سکوتم را بشکن
مرا دریاب 

بازیچه ی شبهای من
امشب چرا غرق غمی‌؟
از من جدایی رو نخواه
وقتی اسیر قلبمی
از من جدایی رو نخواه
وقتی که با تو ، ما شدم
وقتی که مرز عشق من
جا میشه از تو ، تا خودم

.

.

.

به لب‌های تو می‌سازم کلامی
سرود آشنایی یا سلامی
ندارم جز غم عشق تو در سر
ولی افسوس که از من جدایی 

تو که میدانی تمام وجودم هستی
این شعر را برای تو نوشتم تا بخوانی و بدانی همه ی زندگی ام هستی
نه قافیه دارد ، نه ردیف ، نه آهنگ دارد نه طنین
اینها همه حرف دلم بود ، همین!
.
.
.
نمیتوانم در خیالم ، روزی را ببینم که تو نیستی
من در کوچه‌ها آواره و سرگردان باشم
و هر کسی مرا ببیند از من بپرسد در جستجوی کیستی؟ 

اگه زندگیم در یه کاسه آب خلاصه می‌شد
اونو بدرقه راهت می‌کردم . . .

.

.

.

دوست دارم بدانم!
دوست داشتن را چگونه دوست داری؟
تا دوستت بدارم آنگونه که تو دوست داری . . . 

همیشه داشتن ” بهترین ها ” به آدم غرور خاصی میده !
 من مغرور ترینم ، چون تو بهترینی . . .

.

.

.

یه جهان قاصدک ناز به راحت باشد / بوی گل ، نذر قشنگی نگاهت باشد
خداوند شب و روز تمام لحظات / پشت و پناه تو عزیزم باشد . . . 

ای داد دوباره کار دل مشکل شد
نتوان ز حال دل غافل شد
عشقی که به چند خون دل حاصل شد
پامال سبکسران سنگین دل شد

.

.

.

زندگی سخت است تو آسان بگیر
زندگی درد است تو درمان بگیر
زندگی مار است تو جانش بگیر
زندگی جام است تو کامش بگیر . . . 

میشه پروانه بود و به هر گلی نشست !
اما بهتره مثل تو مهربون بود و به هر دلی نشست !







آسمانم انتهایش قلب توست / مهربان این آسمان از آن توست
آسمانم هدیه ای از سوی من / تا بدانی قلب من هم یاد توست
 

ستاره ها خاموش ، من مانده ام و وجودم که در حسرت است ، در حسرت یک آغوش . . .
 آغوشی که لذتش تنها با تو است ، دنیا خواب است ، کاش بودی که بیداری ام تا سحر عادت است

.

.

.

عشق تو اینجاست در قلبم ، قلبی که درگیر است با یادت ، خودت هم میدانی خیلی وقت است که میخواهمت
عشق من ، سرت را بگذار بر روی شانه هایم ، بگذار سکوت باشد بینمان تا بشنوم صدای نفسهایت ، تا برسم به جایی که در بر بگیرم تمام احساسات زیبایت را . . . 

ما با دلمان هنوز مشكل داریم / صد سنگ بزرگ در مقابل داریم

معشوق خودش می بُرد و می دوزد / انگار نه انگار كه ما دل داریم !

.

.

.

اینروزهــا هیـــچ چیـز سر جـایـش نیست!!

جـز تـو .... بـــدجــور جــا گـرفتـی در دلـم !! 

گفتی سحر شده و هنوز به عشقت بیدارم / گفتم از سر شب تا حالا از دلتنگی ات بیمارم
بگو از آن حرفهای عاشقانه ات تا بگویم که آرامم / تا بگویم به هوای بودنت است خوشحالم

.

.

.

دیروز گذشت و پیش خود گفتم فردا در راه است ، فردا آمد و دیدم هنوز دلم چشم به راه است ، مدتی گذشت و هنوز هم در حسرت دیروزم ، چه فایده دارد وقتی روز به روز از غم عشقت میسوزم ؟ 

گفتی دوستت دارم

و من به خیابان رفتم !

فضای اتاق برای پرواز کافی نبود ….

.

.

.

.پروانه ها را
مخواه که آنان را بگیری
مخواه که آنان را نگه داری
که هر چه که هست جاودانه نیست
اگر نمی رفتی
نمی دانستم که دوستت دارم